آلیهان

من نمی فهمم  نفهمیدم  نمی دانم  کی ام ؟

من اسیر دست جهلم شاد و گریانم کی ام ؟

ساختار  زنده ام  یا مرده ام  در دست او

می رود بی یاد او روح از تن و جانم کی ام؟

خوش نشینم کنج تنهایی و حیرانی خویش

این چنین احوال را از خود نمی دانم کی ام؟

تا ز دردی می شوم نالان و ترسان و فکور

در  خیال  و  فکر  آزادی  ز زندانم  کی ام

گر زمانی شادمانی می رسد از هر طرف

عنقریب در فکر پایان و پریشانم کی ام؟

این تن رنجور را با خود کجا ها برده ام ؟!

در غیابˏ از عزیزان زار و نالانم کی ام

با رها گفتم یارب خنده  را از  من  نگیر

بی وجودˏ رویˏ خندان من نمی دانم ؟ کی ام ؟

شادمانی  خنده رویی  گریه و نالان  شدن

هر دو را از دوست خواهانم ، می دانم کی ام .

16/12/92

.

همیشه دوستدار این دیارم

شکوه و افتخارش خواستارم

برای سر فرازیهاش شادان

برای نا مرادی هاش گریان

زمانی که بدورم از کنارش

دلم نالان و چشمان اشکبارش

بگردم کوه به کوه هر آشیانه

بسان مرغک گم کرده لانه

دلم سویش کشان هر لحظه بی تاب

فراق از دوستان چشمان بی خواب

بدیدم شهر و کشورهای زیبا

چه گویم دل نشد راضی از آنجا

بدیدم مردمان پاک و صادق

همه درد آشنا و خوب و لایق

نشد وصل دلم آن حسن و یاری

نرفت ایندل به راه دل سپاری

بهر گلزار و بوستانی رسیدم

گلی زیباتر از ایران ندیدم

بدانید دوستان یاران رفیقان

غرور و اعتبار ماست ایران

شود فرسوده از آزردگی ها

نگیرد دامنش آلودگی ها

بماند نام و یادش بر زبانها

سر افراز و هنرمند و توانا

21/8/90

.

شب و روزم شده ماتم شدم  با  هر چه غم همدم

خدا را من نمی بخشم  شوم بی مونس و همدم

ترا  خوشحال  می خواهم  نشینم  در   کنار   تو

ترا  بی درد  می خواهم  ببینم  روی   ماه    تو

ز دستانم  نمی بینم  از ین   فرسنگ ها   دوری

بگیرد  دست  مهرت  را  نشیند   بر دلم شوری

ز چشمانم نمی خواهم  ببینم   اشک  غم جاری

به شادی  عهد  می بندم  کنم با عشق تو یاری

خدایا   مرحمت  از  تو  فروغ  معرفت  از  تو

هر  آنچه  مصلحت از تو دوا کن درد مهجوری

                                                               ………………………………………..

خدا  را  من  دعا  کردم  بگیرم  دامنش روزی

از   آن   درگاه   ربانی   ببینم   روز  بهروزی

ببینم  روی  ماهش  را  زبان   مهربانش   را

فروغ   جاودان   از   تو   فروغ   ﭐشیانش را

 ح حیاتی 

به امید سلامتی مهین عزیز

27/10/92

.

چه  بمانی  این  ولایت  چه  روی  دیار  بهتر

دل    جویای   فراغت     نشود   شادمان  تر

من  و  تو زاده  بیداد  و  گناهمان صبوریست

خوش به حال رفتگان باد رفته و ندیده خوشتر

دل  ما خراب و ویران  سر ما  بی سروسامان

با  کدام  ﭐب  باران  این زمین  ﺒˊر  شود   تر

کار بی  ارزش  و مقدار  مزد  بی  رنج  بهادار

با  چپوچی  و چپاول  می شوی  عزیز و مهتر

هر که چون فقیر گردید او اسیر دردورنج است

کرده اند  اجیر   ما  را   حاکمان   نیک   اختر

به کجای  این  ولایت  دل  خوش  می فروشند؟

هر چه ما  خرید  کردیم محنت و عذاب  بیشتر

دوستان نا توان و یک جهان دشمن هفت  خط

زده اند  به  ما  شبیخون  ﭐسمان  بدون  اختر

30/8/92

.

گر نباشد مهربانی یا رود از قلب و از رفتارها

دل بمیرد، ماتم وافسردگی گردد نصیب جان ما

گر ترا میل رفاقت نیست دوستی ها مرده است

خشم  جولان می دهد ،عصیان شود  فرمانروا

گر  توان  همدلی  با  دیگرانت  مشکل  است

تفرقه   انداختن    ﭐمد   روا   بر  حال   ما 

گر  نباشد  خانمان ، بر یک  صراط  مستقیم

منقلب    بنیاد    آن    در   بستر     تغییرها

تا   نباشد   اتفاق    مابین   فرزند   و   پدر

خودسری  پیدا شود در  فعل و در احوال ما

چون تقلب   کردن و  بهتان  گفتن  باب  شد

این  عمل   فاسد  کند  پیوند  سالم  بین  ما

رغبت از زارع  نبینی در فصول کشت و کار

چون به مفتی حاصلش را می برند، بازارها

تا   به هر   قیمتی   تولید  بر  پا  می شود

کیفیت  بی   ارزش  و  نا  مطمئن  ابزارها

تا   به دستاویز ، سوداگر   کند  داد  و ستد

دیگر  او ارزان   نمی سازد  جنس  کم  بها

رانت  خواری  می شود  راه   فساد  اقتصاد

اعتبار    و    افتخارش     لایق      دلال ها

این   زبان  حال   را  آخر  چرا  پنهان   کنیم

 ترک  کن  رسم غلط  از  فکر  و از  کردارها

اصل    ما   بر  شادمانی  باشد  و  سرزندگی

جان پناه ما به  نیکی  باید  و  صلح  و  صفا

خوش  نیابی   روزگاران را   نبینی   دلخوشی

حال  و ﭐینده  بدست  ﭐید  به قصد  و عزم  ما

خوش نبینی خویشتن را خوش نیابی دوستان

گر از این زندان  نادانی  نسازی  جان  رها

17/9/92

            

.

تو، ناطق فعالی ، در سر چه سخن داری؟

ساکت  شو و کمتر گو آرام شدن مشکل

دانی بسی علم و عمری  کلاس و درس

تو اول  این راهی  همگام  شدن  مشکل

باید  صبوری  کرد  آن  طفل درون بیدار

تا کی بشود هوشیار خوشنام شدن مشکل

با بال و پری چون برگ پروانه کند پرواز

بر خود نشود غره بر بام  شدن  مشکل

هر آنچه زبان گوید بی سنجش و پنداری

از کارگه نفس است الهام شدن  مشکل

شاید که به دل گیری این گفته رندان را

دلقک شدن  ﭐسان  و آدم  شدن مشکل

بر خیز به پا جان را بر خویش بکن جاری

تو نقطه  آغازی  فرجام  شدن  مشکل

این دفتر مشق ودرس ازعلم جهانداریست

هر گز  نکند  یاری گمنام  شدن  مشکل

تا  بنده  تحسین  و  زیبنده  به  آمالی

به به  به تو خواهند گفت پدرام شدن مشکل

12/8/92

.

عمریست غریبیم و اسیریم  و  گرفتار  تو و من

سرمستی ما رفت و شدیم آه  شرر بار  تو و من

بردند   و   خزیدند   و   نهادند    بهر     جا 

صد ملک و عمارت  به یغما، بدهکار تو و من؟

گویند  نباید ، ز  گلیمت  بنهی   پای   به  بیرون

بنگرشده سر کرده  طمعکار، نه  سزاوار تو و من

گویند نباید  بخوری  نان حرام  و  بکشی  بار  گناهی

راحت ببرند هرچه حرامست و حلالست ، بزه کار تو و من!

گویند  گناهست  دروغ  و  عمل  خواری و پستی است

گویند هر ﭐن مصلحت ﭐمیز دروغ  و گنهکار تو و من!

گویند به  ناحق  نباید  ببری  حرمت  حق دگران  را

گویی که حق  در خور آنهاست ، زیانکار  تو و من؟

هر روز  اسیریم  و هراسان  پی عاقبت  خویش

اینان ندارند هراسی وصبوریم به کردار تو و من

ﭐمیخته  نیکی و پلیدی  نبینی  دگر  نور  امیدی

سر منشاء آن چهره حیوانی انسان و ،میاندار تو و من

اینجا   همه   رنج   به   زیر   قدم   پای   پیاده   است

لیکن ندارد سواره خبر از  پای پیاده ، خدا یار تو و من

 اعمال نکوکار و گنهکار تو دانی و سیه کار چه داند

او   ناجی اعمال  بلا  نیست ،  خطا کار  تو و من

باور  نکنند  وضع  خرابست  و مردم   در   ﭐزار

صحبت  ز  ریا  باشد  و  غفلت ، زنهار  تو و من

5/8/92

 

.