مستمندی

تهیدستم  ،  گرفتارم  همان   بی   خانمان   هستم

درون کوچه و بازار سرگردان چون آوارگان هستم

شکم را سیر می سازم  به  اندک آب و اندک  نان

به سرما  و به گرما سخت  جانم  لا مکان  هستم

میان کوچه می خوابم یا در گوشه مسجد شب ها را

ز کسب و کار محرومم و بی اصل و نشان  هستم

نه رویایی به سر دارم نه جسمی سالم  و شاداب

حقیقت  دارد اینکه  ، اشرف ̗ خلق جهان هستم ؟؟

لباس بینوایی را نفهمیدم  چگونه  بر تنم  کردم  ؟

شدم  محروم از شادی ضعیف  و نا توان  هستم

بخواب و باورم  دیدم  سزاوارم به این عسرت؟

همان رنجم  که با شادی در شک و گمان  هستم ؟

اگر  یکتا   قبا  ،  بیمارم  و   بی  آشیان  هستم

فقیری  طالعم  باشد   وبال   این   و  آن  هستم

 شما  را  هر  زمان  افسرده  می بینم  می خندم

همان بهترکه دانستم چرابا تیرگی هم داستان هستم؟

30/8/93