سرنوشت ما

گفتی  برای  دل ها   شوقی  دگر  نمانده ست

گفتم گناه ̗ دل نیست عشقی به سر نمانده ست

گفتیم  برف  و  باران   از  لطف حق   ببارند

خشکیده چشمه ساران جویی به بر نمانده ست

از  چشم ̗ ما  ربودند   خورشید  و ماه ̗ تابان

درمانده  جز  دل ̗ ما  آسیمه سر  نمانده ست

تا هست خود پرستی در کوچه های این شهر

جاه و  جلال ̗ هستی از  آن  اثر  نمانده ست

فرزانگی  فراموش گشته چو شمع ̗ خاموش

اهل ̗ قلم  اسیرند   ذوق ̗ هنر  نمانده ست

واماندگان  دیروز  بر صدر  کار و زورند

گویی دوای درمان در رهگذر نمانده ست

فرجام ̗ ترس و نخوت  هرگز ندیده  بودیم

از  ﭙۥردلی  بابک  جز  درنظر  نمانده ست

تا میل   خشم و نفرت  بر جان ̗ ما  نشسته

عقل از زمانه رفته شوری به سر نمانده ست

درسی  برای هجرت  هر گز  نخوانده  بودیم

بی دست و پا شکستیم حال ̗ سفر نمانده ست

یادش به خیر دل ̗ ما  دریا و موج  و ساحل

بود  و کنون علاجی بر چشم تر نمانده ست

امروز ما  چو فردا ، آینده   مثل   هر  روز

این سرنوشت ̗ ما شد وقتی دگر نمانده ست

9/12/93

.