روزگاران

گر نباشد مهربانی یا رود از قلب و از رفتارها

دل بمیرد، ماتم وافسردگی گردد نصیب جان ما

گر ترا میل رفاقت نیست دوستی ها مرده است

خشم  جولان می دهد ،عصیان شود  فرمانروا

گر  توان  همدلی  با  دیگرانت  مشکل  است

تفرقه   انداختن    ﭐمد   روا   بر  حال   ما 

گر  نباشد  خانمان ، بر یک  صراط  مستقیم

منقلب    بنیاد    آن    در   بستر     تغییرها

تا   نباشد   اتفاق    مابین   فرزند   و   پدر

خودسری  پیدا شود در  فعل و در احوال ما

چون تقلب   کردن و  بهتان  گفتن  باب  شد

این  عمل   فاسد  کند  پیوند  سالم  بین  ما

رغبت از زارع  نبینی در فصول کشت و کار

چون به مفتی حاصلش را می برند، بازارها

تا   به هر   قیمتی   تولید  بر  پا  می شود

کیفیت  بی   ارزش  و  نا  مطمئن  ابزارها

تا   به دستاویز ، سوداگر   کند  داد  و ستد

دیگر  او ارزان   نمی سازد  جنس  کم  بها

رانت  خواری  می شود  راه   فساد  اقتصاد

اعتبار    و    افتخارش     لایق      دلال ها

این   زبان  حال   را  آخر  چرا  پنهان   کنیم

 ترک  کن  رسم غلط  از  فکر  و از  کردارها

اصل    ما   بر  شادمانی  باشد  و  سرزندگی

جان پناه ما به  نیکی  باید  و  صلح  و  صفا

خوش  نیابی   روزگاران را   نبینی   دلخوشی

حال  و ﭐینده  بدست  ﭐید  به قصد  و عزم  ما

خوش نبینی خویشتن را خوش نیابی دوستان

گر از این زندان  نادانی  نسازی  جان  رها

17/9/92

            

.